Jaargang 38 nr. 5, mei 2023
 Mijn verlangen op papier gezet mij te verdiepen in de vrouwelijke kanten van God. Meer specifiek. Ik zou mij zo graag nog eens willen verdiepen in de Wijsheid, in het Hebreeuws Chokma. Voorgesteld als een vrouw.
Er zijn destijds geen reacties op dit hoofdartikel gekomen, voor mij een signaal dat er weinig gemeenteleden zijn, die zich hier mee bezighouden. Dat is geen verwijt, maar meer een vaststelling. Ik kan het goed begrijpen, mijn eigen interesse hiervoor heeft ongetwijfeld te maken met hoe mijn eigen leven is gegaan.Ik heb mij in de zomer van 2021 inderdaad verdiept in Wijsheid, in Chokma. Vooral door het lezen van het bekende boek van Trees van Monfoort “Groene Theologie”, waar zij vrij uitgebreid op Wijsheid ingaat. Maar verder dan dit boek ben ik nog niet gekomen, dus voor mijzelf nog niet afgerond. In het artikel van twee jaar geleden ben ik ook Ruach ingegaan. Het Hebreeuwse woord voor “Gods Geest” “adem”. Een vrouwelijk woord. Een woord wat gebruikt wordt in dat gedeelte van de Bijbel, wat wij het Oude Testament noemen. Het Nieuwe Testament is in het Grieks geschreven. Het woord voor Geest is daar ‘pneuma’, een onzijdig woord. Als er in het Nieuwe Testament over de Heilige Geest gesproken wordt, is dat met Hij en Hem. Mannelijk dus. Hoewel we weten dat noch God noch Zijn Geest mannelijk of vrouwelijk is, wordt er ook mannelijk over de Geest gesproken. In het Nieuwe Testament tenminste. Ook dat is begrijpelijk, vanuit die tijd bekeken. Er zijn voorgangers, en anderen, die zich hiermee bezighouden. Die dit willen doorbreken en over Zij en Haar spreken of schrijven, als ze het over de Heilige Geest hebben. Dikwijls brengt dit afstand en vervreemding mee, maar misschien is dat ook een kwestie van gewenning. Eind mei vieren wij Pinksteren, het feest van de Geest. We lezen het verhaal uit Handelingen 2. Bange angstige leerlingen getuigen plotseling vol vuur over het verhaal van Jezus hun Heer. En taal is geen barrière meer. Iedereen verstaat het getuigenis van Petrus en velen komen tot geloof. Een van de liederen in ons Liedboek, die bij dit feest opgenomen zijn is lied 701 Zij zit als een vogel broedend op het water,
onder haar de chaos van de eerste dag Zij zucht en zij zingt, moeder van de schepping, wachtend op het woord totdat zij baren mag. Zij zweeft boven zee, zweeft boven de bergen,  zoekend naar een plaats onder de hemelboog; zij rust in de schoot, wachtend op een wonder dat zich daar ontvouwt, verborgen voor ons oog Zij danst in het vuur, schouwspel zonder weerga maakt de tongen los, taal en getuigenis bekeert, inspireert al wie naar haar luistert; niets brengt haar tot zwijgen, vurig als zij is. Want Zij is de Geest, één met God in wezen gift van de Verlosser aan zijn aardse bruid; de sleutel is zij, toegang tot de Schriften vogel uit de hemel, witte vredesduif (Lied 701 NLB, geschreven door John Bell, vertaald door Joke Ribbers) Ik vind het een prachtig lied, ook heerlijk om te zingen. Dit lied is veel te mooi om alleen met Pinksteren te zingen. Op internet is ook de oorspronkelijke Engelse tekst te vinden. Die is nog rijker in taal. Het gaat borrelen binnen in mij, als ik dit lied zing of hoor. Het lied gaat door de tijden heen en verbindt de schepping met nu. Juist omdat de Geest als vrouwelijk bezongen wordt, word ik door die doorgaande beweging geraakt en in beweging gezet. Steeds weer inspirerend! Dit lied biedt mij ruimte als ik weer eens in de kramp schiet in de omgang met de Bijbel. “de sleutel is zij, toegang tot de Schriften”. Vertrouwend dat Zij ons als gemeente van Jezus Christus gegeven is, mogen we de Bijbel elke zondag weer openen. En samen ontdekken wat het Bijbels getuigenis ons vandaag wil zeggen. | ||
| terug | ||