Alleengaandenmiddag 22 februari 2023 Alleengaandenmiddag 22 februari 2023 Er waren 17 deelnemers en het was zoals altijd weer gezellig met koffie/thee met wat lekkers. Mw. Annie van der Deen vroeg of ze iets mocht voorlezen. Maar natuurlijk mag dat. Het luidde als volgt: UITSTEL……. Toen ik 14 was, kwam er iemand van de jeugdraad om te vragen of ik lid wilde worden van de jeugdclub. “Nou nee”, zei ik toen, “Ik moet nogal veel huiswerk maken en bovendien zit ik op korfbal en bij de scouting. “Als ik achttien ben heb ik vast meer tijd.” Toen ik achttien was, kwam er een jeugdouderling bij me en vroeg me, of ik lid wilde worden van de jeugddienstcommissie. Ik vond het jammer om te weigeren, maar ik was net met een pittige studie begonnen. Dus vroeg ik om nog even geduld te hebben. Na mijn studie zou ik graag wat in de kerk doen. Rond mijn 25e vroeg de voorzitter van de Kerkenraad of ik diaken wilde worden. Maar ach, dat kwam toch wel erg slecht uit. Ik was net met een baan begonnen en bovendien zou ik binnenkort gaan trouwen. Nee, het moest nog maar even wachten. Tien jaar later, ik was inmiddels getrouwd en had drie kinderen, kwam de predikant op bezoek met de vraag of ik wijkouderling wilde worden. Maar nee, dat lukte helaas niet. We hadden net een nieuw huis gekocht en bovendien hadden we het nogal druk met de kinderen. ’s Zaterdags mee naar voetbal en regelmatig rijden als ze moesten optreden met hun koor. Later misschien. Inmiddels was ik 50 geworden en op een dag stond de wijkouderling op de stoep. Ze hadden nog mensen nodig voor het moderamen van de kerkenraad. Of ik dat misschien wilde doen. “Ach nee”, zei ik, “Ik heb nog nooit wat in de kerk gedaan en dan is de stap om voorzitter of scriba te worden wel erg groot. Bovendien heb ik net een promotie op m’n werk en het vraagt nogal veel tijd om me daar in te werken. Over een jaar of tien hoop ik met de VUT te gaan, dus dan heb ik alle tijd.” Een jaar of tien later werd me gevraagd of ik wijkbezoeker wilde worden. Maar dat kwam toch wel erg slecht uit. We pasten af en toe op de kleinkinderen en dat bracht erg veel werk met zich mee. Nu ben ik tachtig en ik zit al een hele tijd te wachten tot er eens iemand van de kerk bij me op bezoek komt……….

terug