Jaargang 39 nr. 5, mei 2024
 In de kerk bidden we sámen. Iemand spreekt hardop de gebeden uit, met hart en mond. De gemeente doet mee vanuit haar hart, veelal in stilte. Wie voorgaat moet zo bidden dat de gemeente in vrijheid kan volgen op de weg van dat gebed en ruimte krijgt om werkelijk mee te bidden en soms in een gedachtenflits even een eigen invulling te geven. In het gemeenschappelijk gebed is maar heel beperkt plaats voor ieders bijzondere individuele verzuchtingen en gebeden. Die leggen we in de binnenkamer voor aan de Heer, achter gesloten deuren. De oecumenische traditie In onze gemeente volgen we meestal oecumenische traditie met gebeden die bij de verschillende onderdelen van de dienst passen. We gaan van Drempelgebed via Gebed om Ontferming (ook wel Kyrie-gebed genoemd), Glorialied en Zondagsgebed naar de lezing van de Schrift. Daarna volgen dankgebed, voorbeden, (vaak) stil gebed en Gebed des Heren. Vroeger was in onze kerk de reformatorische traditie uit Genève algemeen gebruikelijk. Naast gebeden kent die ook een aantal vaste verkondigende en belijdende onderdelen. We volgen hier de oecumenische weg. Drempelgebed Je komt uit de wereld, uit je leven met alles wat je meedraagt. Eerst spreken we uit: 'Onze hulp is van de Heer…'. Daarna vragen we of de Hemel ons wil helpen ons naar God toe te keren. Kyriëgebed. Dan ben je nog niet zomaar alles kwijt wat je leven en de liefde stukmaakt en dat te groot is voor mensenkinderen om te keren. Die nood van de wereld verzwelgt mensen, als een ondoordringbaar woud van duisternis. Zo gaat de wereld de dood tegemoet, want zij heeft zich van God, de Schepper en Redder afgekeerd en blijft zich afkeren. Wat kun je anders dan met neergeslagen ogen en machteloos gebonden handen op je borst slaan en uit de diepte roepen: 'Heer, ontferm u' of, in het Grieks: 'Kyrië eleison'. Die nood van de wereld treft ons hele leven en is veel groter en dieper dan de noden in de wereld. Over die noden gaan de voorbeden, later. Gloria Meteen op het Kyrië volgt het Gloria – een lofgebed, een loflied, uitbundig, opgelucht. De sprong van Kyrie naar Gloria is bijna té groot. De wereld dendert wel voort en sleept ons mee alsof er geen God was, toch kent zijn barmhartigheid geen einde! Zo zingend kunnen we moed krijgen en opstaan uit de dood! Zondagsgebed. In het Zondagsgebed beginnen we ons te richten op wat we in Schrift en Uitleg uit de hemel mogen horen. We grijpen er al op vooruit. Dankgebed.  Nadat de hemel tot de gemeente heeft gesproken, mag de gemeente zich weer tot de Heer wenden, vóór ze teruggaat de wereld in. Eerst danken we voor Gods verlossend Woord over het leven van alle mensen en de hele aarde: zijn liefde, zijn Zoon en leven. Voorbeden, Stil Gebed. Door het licht van het Woord zien we scherper wat ontbreekt en waar wij als navolgers van Jezus, een taak en mogelijkheden hebben. Wat moeten we zelf aanpakken? Hoe steunen we anderen? Voorbede doe je met je ogen open: je moet toch zien waar der noden zijn! Je steekt daarbij je handen uit de mouwen om aan te pakken wat je hand vindt om te doen. God zal je bijstaan als je rondkijkt om te zien wat je te doen staat, het te doen, en het vol te houden tegen alle wanhoop en mislukkingen in. En bij dat alles de liefde te bewaren! We kunnen specifieke vragen en noden opsommen, maar ook meer algemeen de richting naar concrete noden wijzen. In een stil gebed krijgt ieder zonder verdere aanwijzingen alle ruimte om wat maar in het hart leeft aan God voor te leggen – of zomaar even stil te zijn. Gebed des Heren; het Onze Vader. Als we niet het Avondmaal vieren, besluiten we de Dienst der Gebeden met het gebed waarmee Jezus zijn leerlingen leerde bidden. Nergens geven dank en voorbede duidelijker een praktisch programma voor leven vanuit geloof en gebed. Foto: Pinksteren, Free Documentation License | ||
| terug | ||