|
Kunst in de kerk
Kunst in de kerk
De uitnodiging en opgave voor de eetgroep komt zo spoedig mogelijk als aan alle voorbereidingen om op een veilige manier samen te kunnen eten is voldaan. We proberen in november te kunnen starten.  Wandelen. Mijn “kunst”werk heeft het onderwerp wandelen. Al op jonge leeftijd werd het wandelen mij met de paplepel ingegoten. Mijn ouders gaven mij en broertjes op bij een wandelclub. Ook omdat zij rust en wij een goede en lange invulling van de zaterdag hadden. Wandelboekjes vol met afstanden en plaatsen en dito dozen met medailles. Ook op vakanties was dit vaak de besteding. Zo wie zo liep je vroeger veel meer, van en naar school en naar pake en beppe. Toen wij zelf kinderen kregen deden we dit op de vakanties ook veel. Deels om te genieten en deels om ze moe te krijgen om rust in de tent te krijgen. Meestal waren Marianne en ik uitgeput en de kinderen niet! We proberen het nu over te brengen op de kleinkinderen als ze bij opa en oma zijn en dit lukt best wel. Inmiddels samen het Pieterpad en het Noaberpad gelopen. Verrassende omgevingen en mooie; ook vooral oost Groningen. Een keer meegedaan aan de Tocht om de Noord. We houden wel meer van de rust, de omgeving, de plaatsen, de natuur en onderweg de ontmoeting met mensen. Het massale vinden we minder mooi. De rust vind je ook bij het wadlopen. Een drietal keren van Holwerd naar Ameland gelopen. Starten bij de opgaande zon. Heerlijk. Zo ook het wandelen in de bergen. Hier kwamen we bij een bergpas een bordje tegen met de tekst: der schönste bergweg zu Gott. Wat een rust en natuur. Geweldig. Wat een uitspansels. In de coronatijd zijn veel mensen gaan wandelen. De buitenlucht in. Het is dan regelmatig druk op de Ossenweg met wandelaars. Sinds kort ook weer op de zeedijk bij de Eems. Prachtig geworden. De laatste jaren ging ik lopend naar en van mijn werk. Bewegen en je hoofd leeg maken. Hoewel in het begin je hoofd ook meer tijd heeft om over vervelende zaken na te denken, werd dit langzamerhand omgezet naar leuke en ook serieuze onderwerpen. Het geloof bijvoorbeeld. Bij de begrafenis van mijn pake werd genoemd: en hij wandelde met God. De afgelopen vakantie hebben we de keuze gemaakt om naar Fryslan te gaan. Het doel was eerst Oostenrijk, weer de bergen in. Het 11-stedenpad hebben we gelopen. De elf steden aandoen met een omweg zodat de tocht uitkwam op 283km. Dwars door de weilanden over kerkenpaden, langs water door prachtige plaatsjes. Uiteraard ook mindere stukken. Elk dorp een kerk. Niet altijd meer in gebruik maar wel een herkenningspunt al vanuit de verte. Vaak ook nog open om te bezichtigen. In verschillende plaatsjes kon je zien dat de bewoners erg betrokken waren met hun dorp en lieten ze dit ook zien door o.a. activiteiten. Toch nog in “buiten” land geweest! Nu heb ik nog meer tijd om te wandelen en doe ik dit ook graag. Al is het de drie kilometer elke week achter de grasmaaier. Ik ben blij en dankbaar dat ik kan en mag wandelen. Toch besef ik mij ook : de ein fan elke reis is it paad werom.
| ||
| terug | ||